drzeworyt japoński, tusz, papier, 26x34 cm (wymiar papieru dyptyku), tekst w jęz. japońskim
Drzeworyt pochodzi z serii encyklopedycznej Kojitsu Sosho Reifuku Chakuyo-zu (tłum. Noszenie ceremonialnego stroju), wydanej w 1903 r. (Meiji 36) w Tokio. Autorem drzeworytów był Kosugi Unson, a wydawcą Yoshikawa Hansichi. Reifuku Chakuyo Zu to wybitne dzieło ilustracyjne przedstawiające szczegóły stroju ceremonialnego noszonego na japońskim dworze. Teoretyczne podwaliny pod ilustracje stworzył filozof Imaizumi Sadasuke (1863-1944), uczony z ruchu Kokugaku, który kładł nacisk na japońskie studia klasyczne.
Drzeworyt przedstawia oficjalny strój noszony przez urzędników dworskich wczesnej cesarskiej Japonii. Strój dworski był wyjątkowo ozdobny dla osób posiadających rangi dworskie i zajmujących oficjalne stanowiska. Składał się z barwnych tkanin oraz akcesoriów takich jak: waragutsu (słomiane buty), ogi (składany wachlarz), kanmuri (wysoki, lakierowany na czarno kapelusz z jedwabnej gazy, noszony przez duchownych Shinto, arystokratów i dworzan).
Kachie sugata to mundur cesarskich gwardzistów na służbie. Nazwa pochodzi od kachie, które jest głównym elementem ubioru. Buty to albo buty z tkaniny / konopi, takie jak makai, albo słomiane buty (waragutsu). Noszony miecz to często tachi kenukigata lub tachi w czarnej oprawie, a także łuk, kołczan i strzały. Stroje wysokich oficerów wykonane były z najwyższej jakości kunsztownie zdobionych tkanin. W wyposażeniu znajdowała się broń wojskowa, w tym katana (zakrzywiony miecz) lub tachi (tradycyjny miecz).
