drzeworyt japoński, tusz, papier, 23x16,5 cm (wymiar papieru pojedynczej grafiki z zestawu), sygnatura artysty
Analogiczny drzeworyt znajduje się między innymi w kolekcji Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku, British Museum w Londynie oraz Art Institute w Chicago. Praca pochodzi z albumu zatytułowanego: Bairei hyakuchō gafu (Album Bairei z obrazami stu ptaków) wydanego w Tokio w latach 1881-1884 (Meiji 11-14) przy współpracy z Okura Magobei. Album ten został zarejestrowany pod numerem 40070693 w japońskiej bibliotece narodowej National Diet Library.
Kōno Bairei (1844–1895) Urodził się jako Yasuda Bairei i mieszkał w Kioto. Był członkiem szkoły Maruyama-Shijo i mistrzem malarstwa kacho-go (przedstawienia ptaków i kwiatów) w okresie Meiji w Japonii. W 1852 roku rozpoczął naukę u malarza szkoły Maruyama, Nakajimy Raisho (1796-1871). Po śmierci Raisho, Bairei studiował u mistrza szkoły Shijo, Shiokawy Bunrina (1808-77). W 1880 roku otworzył szkołę artystyczną, a jego uczniami byli Takeuchi Seihō, Kawai Gyokudō i Uemura Shōen. Jego prace obejmowały grafiki kwiatów, ptaków i pejzaże z domieszką zachodniego realizmu. Najsłynniejszą pracą artysty jest Bairei hyakuchō gafu (Album Bairei z obrazami stu ptaków) opublikowy w latach 1881 - 1884. W 1893 roku artystyczny i komercyjny sukces Bairei został uhonorowany powołaniem go do Komitetu Sztuki Cesarskiego Dworu.
Wspaniała seria Kono Bairei „Bairei hyakuchō gafu” została opublikowana w trzech tomach w 1881 roku, z suplementem zawierającym nowe projekty w 1884 roku, również w trzech tomach. Tomy zatytułowane są Niebo (Powietrze), Ziemia i Woda. Te piękne drzeworyty przedstawiają ptaki w ich naturalnym środowisku, wśród drzew, kwiatów i roślin, w różnych porach roku. Uważnie obserwowane i narysowane drobną kaligraficzną kreską, grafiki te są doskonałym przykładem kacho-e Bairei (grafiki ptaków i kwiatów). Drzeworyty zostały wykonane w czerni z odcieniami szarości i delikatnego pomarańczu.
Termin „kachō-ga” w języku japońskim to połączenie trzech słów: „ka” – kwiat, „cho” – ptak, „ga” – obraz, zatem oznacza dosłownie obrazy kwiatów i ptaków. W sztuce Dalekiego Wschodu to jeden z wiodących tematów artystycznych. Obejmuje także rośliny, trawy, drzewa, zwierzęta, ryby, owady - właściwie cały żywy świat przyrody za wyjątkiem człowieka i krajobrazu. Odbitki kacho-e były wysoko cenione za ich piękno i dokładność, a także szeroko kolekcjonowane zarówno w Japonii, jak i za granicą. Popularność grafik wynikała po części z ich odzwierciedlenia tradycyjnych japońskich wartości i estetyki, które przywiązywały dużą wagę do harmonii z naturą. Drzeworyty były często nasycone symbolicznym i alegorycznym znaczeniem, takim jak skojarzenie niektórych ptaków lub kwiatów z określonymi porami roku lub cechami. Mistrzowie kachō-ga kierowali się zarówno ekspresją, jak i emocjami; udawało im się uchwycić kolory i delikatność kwiatów oraz zachowanie ptaków na wolności. Nasycone metaforycznym znaczeniem wykraczającym poza ich fizyczne piękno, konkretne pary ptaków, owadów i kwiatów stały się podstawą tradycji, która trwa do dziś.
