drzeworyt japoński, tusz, papier, 24x30 cm (wymiar papieru dyptyku), sygnatura artysty
Drzeworyt pochodzi z magazynu „Miyo no hana” (tłum: Kwiaty Cesarstwa lub Kwiaty Wspaniałego Panowania), nr 3, wydanego w Japonii w 1892 r. (Meiji 25). Analogiczny egzemplarz znajduje się w kolekcji British Museum w Londynie.
Magazyn opublikował Fujii Magobe, wydawcą i edytorem był Yamada Kōtarō, a drzeworyty wykonał Nakamura Busuke. „Miyo no hana” zawiera drzeworyty powstałe z obrazów artystów takich jak: Imao Keinen, Takeuchi Seiho, Kikuchi Hobun, Taniguchi Kokyo, Kamisaka Sekka, Kubota Beisen.
Imao Keinen (1845 - 1924) był japońskim malarzem i projektantem grafik, w 1904 r. został mianowany głównym artystą cesarskiego dworu. Otrzymał wszechstronne wykształcenie w różnych stylach sztuki japońskiej. W 1880 r. został profesorem w Szkole Malarstwa w Kioto. Po opublikowaniu albumu poświęconego ptakom i kwiatom „Keinen Kachō Gafu” w 1892 r. został członkiem Komitetu Sztuki na dworze cesarskim, a w 1919 r. członkiem Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych.Jego prace są częścią wielu kolekcji muzealnych na całym świecie.
Takeuchi Seihō (1842-1942) pochodził z Kioto. Umiejętności plastyczne objawiał już jako dziecko, w 1877 r. pomimo sprzeciwu ojca wstąpił na naukę u malarza Eirina Tsuchidy, reprezentanta szkoły Shijō-Maruyama. Od 1880 r. kontynuował studia malarskie u Baireia Kōno (1844–1895), stając się najwybitniejszym z jego uczniów. Z czasem stał się jedną z czołowych postaci w życiu artystycznym Kioto i wykładowcą tamtejszej Szkoły Sztuk Pięknych. W latach 1900–1901 odbył podróż do Europy, odwiedzając Wystawę Światową w Paryżu. Wykorzystał ten czas na odwiedziny muzeów, zachwycając się zwłaszcza twórczością Turnera i Corota. Po powrocie do kraju wykorzystał zdobyte wówczas doświadczenie, wprowadzając do swojej twórczości elementy malarstwa europejskiego. Tworzył realistyczne malarstwo kontynuujące tradycje szkoły Shijō, wzbogacone jednak o nową tematykę i elementy malarstwa europejskiego. Przedmiotem jego obrazów jest natura (krajobrazy i zwierzęta), a także ikonografia buddyjska i tematy historyczne. Tworzył przesycone liryzmem i patosem pejzaże, jego maniera nosi cechy wyrafinowanej, dekoracyjnej stylizacji. Jego prace miały liczne wystawy w Japonii i Europie. Podczas wystawy w Paryżu w 1924 roku przyznano mu Legię Honorową. W 1937 r. został odznaczony Orderem Kultury. Był członkiem Cesarskiej Akademii Sztuki.
