drzeworyt japoński, tusz, papier czerpany, 26x33 cm cm (wymiar papieru), sygnatura artysty
Drzeworyt pochodzi z magazynu „Tansei Ippan” (Porządek kolorów - wprowadzenie do malarstwa), nr 3. Wydany w Tokio w 1894 r. (Meiji 27). Wydawcą tej pierwszej edycji był Yoshikawa Hanshichi. Analogiczny egzemplarz znajduje się w kolekcji Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku.
W drzeworycie zastosowano wymagającą technikę rozmazywania tuszu, zwaną bokashi, aby uzyskać stopniową gradację odcieni kolorów. Plastyczny efekt jest wzmocniony przez zastosowanie techniki kazuri, do której używano drewnianej płyty bez tuszu, ręcznie dociskanej do papieru.
Taki Katei, niegdyś najdroższy malarz w Japonii, znany z delikatnych obrazów ptaków i roślin (kacho-ga), zakończył swoją karierę w 1893 r. jako oficjalny nadworny malarz Pałacu Cesarskiego (Teishitsu gigei-in). Po jego śmierci jego prace stopniowo zaczęły zanikać i dopiero w 2013 r. ukazała się obszerna monografia (Rosina Buckland, "Painting Nature for the Nation: Taki Katei and the Challenges to Sinophile Culture in Meiji Japan" (Leiden: Brill, 2013), która na nowo odkryła piękno, prostotę i lekkość malarstwa Katei.
Taki Katei był japońskim malarzem pracującym w późnym okresie Tokugawy i epoce Meiji. Był ważną postacią, ponieważ jego kariera łączy dwie epoki, a jego prace ukazują niektóre zmiany zachodzące w praktyce artystycznej wraz ze zmianą japońskiego społeczeństwa i oczekiwaniami.
Katei urodził się w dzielnicy Sendagaya w Edo (obecnie Tokio). Jego ojciec był samurajem bez pana (rōninem), który przeniósł się z prowincji Aki do miasta szoguna. Katei rozpoczął naukę malarstwa w wieku około 7 lat, początkowo u malarza Satō Suigai, a następnie u nauczyciela Suigai, Ōoka Unpō. U niego Katei nauczył się technik malowania ptaków i kwiatów, w tym szkicowania z życia (shasei). W 1851 r. udał się do Nagasaki, gdzie przez sześć miesięcy studiował u malarza Hidaki Tetsuō i poznał chińskich artystów. Katei wrócił do Edo w 1854 r. i krótko pracował dla szogunatu, ale w 1856 wyjechał do Fujioka w Gunma, a stamtąd udał się na północ, do prowincji Echigo. Przez następne 10 lat zarabiał na życie podróżując i realizując zamówienia dla prywatnych mecenasów.
W latach 70. i 80. XIX wieku Katei miał szerokie grono przyjaciół i znajomych w tokijskiej społeczności literackiej, a jego wkład we wspólne prace był liczny. Katei wystawiał swoje prace na Krajowych Wystawach Przemysłowych (1877, 1881 i 1890) oraz Wystawach Malarstwa (1882 i 1884) i był członkiem Japońskiego Stowarzyszenia Sztuki (Nihon Bijutsu Kyōkai), założonego w 1888 r. Wysyłał także prace na międzynarodowe wystawy w Wiedniu (1873), Filadelfii (1876), Chicago (1893) i Paryżu (1900). Od 1881 r. tworzył liczne dzieła dla dworu cesarskiego. Był najlepiej zarabiającym malarzem w projekcie dekoracji nowego pałacu cesarskiego, ukończonego w 1888 r., a w 1893 r. został mianowany Artystą Cesarskiego Domu. Miał liczną grupę uczniów, wśród których najważniejszymi byli Ishibashi Kazunori, Satō Shien i Yamamoto Shōun.
W 1894 r. wydał Tansei Ippan - 5 słynnych albumów z drzeworytami - swoisty podręcznik nauki techniki dla młodych artystów.
W 2019 r. Muzeum narodowe w Liverpoolu zorganizowało pierwszą w historii wystawę prac Taki Katei poza Japonią.
